E Joer méi… an e schéint neit Joer!

Photo : Boris Loder

30 ans de CNL !

Le 22 septembre dernier, nous avons fêté un anniversaire symbolique avec vous. Pour ceux et celles qui étaient présents, mais aussi pour ceux et celles qui auraient souhaité l’être, voici un aperçu des créations qui furent présentées lors de cette soirée. Quatre textes (un conte, un poème, un air d’opérette et un récit du futur), imaginés par Jude Joseph, Ulrike Bail, Samuel Hamen et John-Paul Gomez dans quatre langues différentes, posent chacun un regard sur l’histoire et les missions du CNL. Nous vous invitons à faire avec eux ce voyage dans les années passées et à vous projeter dans l’avenir et surtout, grâce à la variété des extraits et angles proposés, de célébrer la littérature qui est au cœur de nos activités. Un partage qui nous permet de glisser un chaleureux merci sous le sapin et de vous souhaiter, à tous et à toutes, de joyeuses fêtes de fin d’année !

L’équipe du CNL

 

30 Jahre CNL!

Am 22. September haben wir einen runden Geburtstag mit Ihnen gefeiert. Für die, die anwesend waren, aber auch für die, die gerne dabei gewesen wären, ist hier ein kurzer Überblick über die literarischen Präsentationen des Abends. Vier Texte (ein Märchen, ein Gedicht, ein Operettenlied und eine Zukunftsvision), die von Jude Joseph, Ulrike Bail, Samuel Hamen und John-Paul Gomez in vier verschiedenen Sprachen verfasst wurden, werfen einen Blick auf die Geschichte und Aufgaben des CNL. Wir laden Sie ein, mit ihnen diese Reise in die Vergangenheit zu unternehmen, sich in die Zukunft zu versetzen und vor allem, dank der Vielfalt der vorgestellten Auszüge und Blickwinkel, die Literatur – das Herzstück unserer Aktivitäten – zu feiern. Mit diesen Eindrücken möchten wir Ihnen ein weihnachtliches Dankeschön schenken und frohe und besinnliche Feiertage wünschen!

Das Team des CNL 

La ferme seigneuriale ou la dame en robe rouge ! (Jude Joseph)

[Extrait] En 1990, cette belle dame Servais en robe rouge coiffée de son beau chapeau noir se vit attribuer par le Gouvernement le titre de monument national. Pour prouver sa gratitude envers l’État, en 1995, elle écarta grand très grand ses lèvres et cria haut et fort afin d’être entendue dans la ville de Mersch, dans tout Luxembourg et bien au-delà : « Je suis le Centre national de littérature du Luxembourg ». 

Ainsi prit naissance le CNL. Par la suite, la belle dame en rouge se fit adopter en tant qu’institut culturel de l’État par la loi du 25 juin 2004.

Aujourd’hui, grâce à l’ambition de Philippe Servais et à la prévoyance de ses descendants, mais en particulier au prestige de leur petit-fils Emmanuel Servais qui fut un puissant homme d’État, la ville de Mersch s’enorgueillit d’héberger sur son territoire cette magnifique dame au chapeau noir et son institution. Sans oublier son ange gardien, le petit hêtre pourpre devenu grand, très grand, flirtant même avec le ciel. Le tout transformé en espace culturel qui s’intitule le Centre national de littérature ou la Maison Servais.

[…]

Il y a une légende qui dit que les racines de l’arbre représentent Philippe et Anne-Marguerite. Le tronc leurs trois enfants : Antoine, Bernard et Catherine. Les branches du bas vers le haut leurs descendances jusqu'à la disparition de Jeanne Servais, et la continuité des ramifications est là pour raconter leur passage sur terre.

Jude Joseph/Photo : Boris Loder

in der empfangshalle hochgestimmt (Ulrike Bail)

in der empfangshalle hochgestimmt

wuchern dir lilien ans revers geister 

treten aus dem putz parlierend im schein

der straßenlaterne du gehst ihnen nach 

begierig die zeiten zu verschieben wie 

schubladen auf und zu dir überlassen

all das zu öffnen die briefe zeilen familien

stücke hüte schatullen jeden rahmen 

nichts soll verloren sein und endlich 

allein und hingerissen schlägst du 

das ganze haus in dich hinein und auf

Ulrike Bail/Foto: Boris Loder

Fir d'Freed an d'Konscht, vun haut a muer
(Text: Samuel Hamen/Musek: Georges Urwald/Optrëtt: D'Cojellico's Jangen)

Ech sinn dach just e Blat Pabeier,

sou dënn, vergiess a vollgeschriwwen.

Lo brauch ech nees en neie Freier,

Ze laang sinn ech fir mech lo bliwwen.

Da pak mech un, du CNL,

ech wëll eng Bees – an och eng Cote.

Lo laf mir no, du CNL,

ech sinn däin Dram – an och däi Gott.

Mat Läif a Séil ginn ech beschriwwen,

gescannt, vermooss a stramm entspéngelt.

Meng Angscht ze blatze ganz verdriwwen,

hei sinn ech Text, vu Schaff ëmzéngelt.

Lo hal net op, du CNL,

ech wëll an d’Vitrinn, si lo prett.

Ma gëff dir Méi, du CNL,

bis d’Welt mech kennt vun A bis Z.

Ech sinn och méi wéi just Pabeier,

si Frascht a Flam a soss nach villes. 

Wie mech gutt liest, deem gëtt et schmeier,

deem gëtt et kill; et geet ganz spilles.

Drëm pass gutt op, du CNL,

eng Këscht geet mir gewëss net duer, 

A sief bei mir, du CNL,

fir d’Freed an d’Konscht, vun haut a muer.

 

D'Cojellico's Jangen/Video CNL

A Cross-Legged Reader (John-Paul Gomez)

Handwritten manuscript pages
Foto: Boris Loder

Dernière mise à jour